اوّل: تذكّر عظمت كلام و علوّ مرتبه قرآن، همانگونه كه خداوند متعال در قرآن مجيد مى فرمايد:"اگر اين قرآن را بر كوهى فرو مى فرستاديم، مى ديدى كه در برابر آن خاشع مى شود و از خوف خدا مى شكافد."((1))
دوّم: در وقت تلاوت، متذكر تعظيم صاحب كلام گردد و ياد آورد كه آنچه مى خواند كلام بشر نيست، بلكه كلام پروردگار جهانيان است.
يكى از اكابر دين، چون قرآن را از براى تلاوت گشودى، گفتى: "هذا كلام ربّى"((2)) و بيهوش گشتى.
سوّم: با حضور قلب و رقّت قلب تلاوت نمايد. و از حضرت صادق روايت شده است كه: "قارى قرآن، محتاج به سه چيز است: دلى خاشع و بدنى فارغ و مكانى خلوت ; زيرا هر گاه دل خاشع باشد، شيطان مى گريزد. و چون بدن از مشاغل فارغ باشد، دل متوجه قرآن مى شود و چون در مكان خلوت باشد، باطن او با خدا انس گيرد ; و در اين احوال ديگر بى واسطه در مناجات با پروردگار است."((3))
چهارم: تدبّر در معانى قرآن و اگر نتواند تدبّر كند مگر بر اينكه آيه را مكرّر بخواند، سزاوار آن است كه مكرّر نمايد. و حضرت امير در خطبه اى فرمودند:
"در قرآن انديشه و فهم بكار بريد كه قرآن بهار دلهاست."((4))
و از حضرت صادق منقول است كه فرمودند: "آكاه باشيد، قرائتى كه تدبّر و انديشه به همراه نداشته باشد هيچ خير و نفعى در آن نيست."((5))
پنجم: به محض تدبّر در فهم معنى ظاهر، اكتفا نكند ; بلكه سعى كند تا حقيقت معنى بر او روشن شود. و اسرار آن بر او منكشف گردد. و خود را از آنچه مانع فهم معانى قرآن است، نگاه دارد. و حضرت امير در خطبه اى فرمود: "آگاه باشيد، آنچه در گذشته واقع شده و داروى درد شما و نظم و انتظام امورتان - همه و همه - در قرآن است."((6))
ششم: هرخطابى كه در قرآن ملاحظه كند، چنان تصوّر نمايد كه خطاب به اوست و او مقصود از آن خطاب است.((7))
هفتم: از هر قصّه قرآنى پند و عبرتى بگيرد.((8)) خداوند متعال مى فرمايد: "اين قرآن، كتاب پر بركتى است كه به سوى تو فرو فرستاديم تا در آيات آن بينديشند و صاحبان مغز و انديشه از آن پند گيرند.
و حضرت امير در خطبه اى فرمودند:
"بدانيد هرگز راه رشد و هدايت را نمى شناسيد تا اينكه گمراهان را بشناسيد، و هرگز به عهد و پيمان قرآن وفا نمى كنيد، تا كسى را كه نقض عهد كرده و پيمان شكسته بشناسيد. و هرگز به كتاب خدا چنگ نمى زنيد، تا كسى كه آن را دور انداخته بشناسيد.((9))
هشتم:دل او متأثر شود به آثار آيات مختلفه. پس در هنگام تلاوت، به حَسَب هر آيه، حالات خوف، حزن و شادى، بهجت و بيم، اميد و دلتنگى، گشادگى از براى او حاصل شود.((10))
نهم: در تلاوت قرآن، حال او در ترقّى باشد، زيرا بر درجات تلاوت كنندگان، كه از غافلين نيستند و از مرتبه غفلت بيرون آمده اند افزوده گردد همانطور كه خداوند متعال مى فرمايد: "� و هنگامى كه آيات او بر آنها خوانده مى شود، ايمانشان فزونتر مى گردد�"((11))
دهم: پس هر گاه به آيه اى رسد كه مشتمل بر وعد و مدح نيكان باشد خود را از زمره ايشان نبيند.بلكه اهل صدق و يقين را از اهل آن وعده شمارد. و مشتاق باشد كه خدا او را به ايشان ملحق سازد. و چون به آيه اى رسد كه مشتمل بر مذمّت گناهكاران و مقصّرين باشد، خود را به نظر در آورد و چنان تصوّر نمايد كه خود مخاطب اين آيه است.((12))
چگونه جن در قالب جسم ظاهر ميشود؟
جن یك واقعیت است یا افسانه است؟
قرآن میگوید چگونه تلاوت کن مرا
آیا می دانید نخستین قرآن چاپی ایران از چه زمانی است ؟
اثرات تربيتى، اجتماعى و بهداشتى روزه چيست؟
آوای قرآن - چه کنیم که برده شیطان نشویم ?
فایده های سبزی های برگ سبز در سلامت بدن
38963 بازدید
22 بازدید امروز
37 بازدید دیروز
99 بازدید یک هفته گذشته
Powered by Gegli Social Network (Gohardasht.com)
Copyright ©2003-2024 Gegli Social Network (Gohardasht) - All Rights Reserved
Developed by Dr. Mohammad Hajarian